Διαβάστε εδώ:
Μια ομάδα τεσσάρων γυναικών (μια βιολόγος, μια ανθρωπολόγος, μια ψυχολόγος και μια τοπογράφος) βρίσκονται σε μια άγνωστη περιοχή, γνωστή ως Περιοχή Χ. Το μέρος είναι εγκαταλελειμμένο και αποκομμένο από τον υπόλοιπο πολιτισμό, ενώ αυτή είναι η δωδέκατη εξερευνητική ομάδα που το επισκέπτεται. Αλλά όλες οι υπόλοιπες έχουν χτυπηθεί από εξαφανίσεις, αυτοκτονίες, επιθετικούς καρκίνους και ψυχικά τραύματα. Φοβού αυτό που είναι μέσα. Extras: Βασισμένο στο πρώτο βιβλίο της τριλογίας Southern Reach. Η Frances McDormand ήταν υποψήφια για τον ρόλο της ψυχολόγου.
Πραγματικά, βλέποντας τον «Αφανισμό» του Alex Garland (δημιουργός του φανταστικού «Ex Machina» και συγγραφέας της «Παραλίας», μεταξύ πολλών άλλων) στο Netflix, η ροή των σκέψεών σου τρέχει προς κάθε κατεύθυνση. Είναι μια ταινία που όχι μόνο είναι ανοιχτή σε επαναληπτικές προβολές, αλλά και στις επιβάλλει, αφού είναι σχεδόν αδύνατον να επεξεργαστείς όλα τα ζητήματα που θίγει βλέποντάς τη μια μόνο φορά. Είναι από αυτές τις ταινίες που χαίρεσαι για το ότι υπάρχουν ακριβώς ως είναι, ακόμη και αν πέρασαν από πολλά κύματα για να διατηρηθούν έτσι. Ο «Αφανισμός» φτιάχτηκε για να σε γραπώνει στη μεγάλη οθόνη και δεν δομήθηκε τεχνικά ώστε να το δεις στο λάπτοπ σου ένα βράδυ Δευτέρας μετά το γραφείο, ακόμη και έτσι όμως το μήνυμά του παραμένει διαμπερές και είναι ευχής έργον που αντιστάθηκε στη λείανση των γωνιών στην οποία επέμενε η εταιρεία παραγωγής του,
Είναι μια περίπτωση επιστημονικής φαντασίας η οποία συμβαδίζει απολύτως με την τάση του είδους στην εποχή, χρησιμοποιώντας δηλαδή μια αλληγορία ώστε να εξερευνήσει τα σύνορα του ανθρώπου και της ανθρωπιάς. Οι επιρροές είναι πολλές -από το «Alien» και την «Οδύσσεια του διαστήματος» μέχρι το «The Thing» και το «Stalker»- αλλά καμία δεν υπερβαίνει την πρωτότυπη ιδέα. Το περιεχόμενο του «Αφανισμού» είναι τόσο συμπαγές και τεκμηριωμένο ώστε αναμένεται να επηρεάσει μελλοντικά περισσότερο από όσο έχει επηρεαστεί.
Τα μηνύματα που μεταφέρει το φιλμ και τα οποία στηρίζονται στο πρώτο μέρος της Τριλογίας της Νότιας Ζώνης του συγγραφέα Jeff VanderMeer είναι ανοιχτά σε κάθε ερμηνεία, ωστόσο όλα μπαίνουν κάτω από τη σκέπη της αυτοκαταστροφικής τάσης που διέπει την ανθρώπινη φύση. Και είναι μια τάση πιο πολύ υπαρξιακή παρά κραυγής βοήθειας προς τους άλλους. Σκεφτείτε απλά πόσο ελκυστική φαντάζει η ιδέα της φυγής από τα πάντα. Όταν πρέπει να υποδύεσαι έναν τυπολατρικό χαρακτήρα στη δουλειά σου και στα social media, «απαγορεύεται» να αναδεικνύεις ο,τιδήποτε άλλο πέρα από τον τέλειο εαυτό σου, τότε το καίριο ερώτημα που τίθεται είναι πότε πραγματικά είσαι ο αληθινός εαυτός σου και αν έχει μείνει πια τίποτα από αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου